Zeg het met weinig woorden

Ik zag een oude vrouw en ik ben ervan overtuigd dat zij mij eerder zag. Nog een paar meter... en we zouden mekaar kruisen. Juist op tijd opende ze haar mond. Ze sprak me aan, een oude vrouw met jonge ogen. 'Daar krijg je veel liefde van', zei ze, terwijl ze naar m'n hondje wees. Ik gaf haar gelijk, Kim is lief en ik voel liefde voor haar, ik hoop zij ook voor mij. Dat is liefde! Dat lieve hondje zorgde ervoor dat de oude vrouw en ik aan de praat raakten.

Ze vertelde over haar man. Ook hij had een hondje, zo eentje dat onvoorwaardelijk lief had. Vele jaren geleden legde dat hondje z'n kop op de schoot van haar zieke man. Als jij gaat, kom ik je achterna... Hij hield z'n belofte. Baasje stierf en 't hondje volgde hem enkele maanden later. Zij bleef alleen achter, in een huis vol herinneringen. Ze zag haar kinderen spelen, terwijl ze alleen aan tafel zat. Geen mens om tegen te praten. Stilte en een trap met 22 treden, die ze meermaals per dag moest trotseren omdat het toilet boven was. Haar kinderen die nu andere dingen te doen hadden -ze hadden ieder hun gezin natuurlijk- vonden dat onverantwoord. Nu woonde ze in een serviceflat, nog geen jaar, ze had het nog lang volgehouden zo alleen. De deur waardoor ze 60 jaar lang in en uit liep, had ze voorgoed achter zich dicht getrokken. 'Dat is lang, 60 jaar, héél lang', zei ze met een dromerige blik. Ik geloofde haar en ik wist of nee,  realiseerde me dat ik in mijn leven nooit zolang in hetzelfde huis zal wonen. Het voelde als een opluchting...